40-یس:نه خورشید را سزد که به ماه رسد و نه شب بر روز سبقت گیرد ، و هر یک در مداری شناورند.
یکی از معانی این آیه این است:
نه خورشید را سزد که به ماه رسد: یعنی نیروی گرانش به نیروی گریذ از مرکز قلبه نمی کند و خورشید و ماه به هم برخورد نمی کنند.
ونه شب بر روز سبقت گیرد: اگرنیروی گریز از مرکز به نیروی گرانش قلبه کند جسم از مرکزی که به دور آن میچرخیده فاصله میگیرد و از مدار خود خارج می شود،و اگر در مورد زمینچنین اتفاقی بیفتد از خورشید فاصله میگیرد واز منضومه ی شمسی خارج میشود ، در این صورت همواره شب می شود.
و هر یک در مداری شناورند:طبق قوانین فیزیکی که خداوند وضع کرده است هیچ کدام از این اتفاق ها نمی افتد و خورشید و ماه و زمین در مدار خود شناورند.
33-یس:و نشانه ی دیگر برای ایشان زمین مرده،آن را زنده کردیم و از آن دانه بر آوردیم،از آنچه میخورید.
یکی از معانی آیه ی فوق به نظر من چنین است:
زمین مرده:جرم متراکمی که طبق نظریه ی انفجار بزرگ وجود داشته است که با انفجار بزرگ(بیگ بنگ)به صورت کهکشان های امروزی در آمده است.
آن را زنده کردیم و از آن دانه بر آوردیم،از آنچه می خورید: پس از انفجار بزرگ این جرم متراکم منفجر شده چنان که کریک هوگان (استاد اختر شناسی دانشگاه واشنگتن) در کتاب انفجار بزرگ خود می نویسد:«تقریبا شکل بی ساختار جهان اولیه دانه هایی را از ساختار پیچیده کاشته که کهکشان ها و خود ما را در برمی گیرد» و هر آنچه ما اکنون در می بینیم و یا از آن استفاده می کنیم و چیز هایی که می خوریم از همان زمین مرده است.
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :2643
